De telefoon gaat. “Met …, Ik moest je bellen van mijn leidinggevende. Ze zegt dat ik een coachingstraject bij jou moet gaan doen.” We raken in gesprek. Ik vertel haar dat ze niet bang hoeft te zijn, dat ik nooit begin aan coaching van iemand die er zelf geen behoefte aan heeft. De sfeer is meteen meer ontspannen. Als we ophangen hebben we een afspraak gemaakt om toch maar eens kennis te maken.
Je merkt het zelf niet
Soms ziet een ander het eerder dan jijzelf. Dat het goed zou zijn om eens met iemand te praten. Dat je er moe uitziet en een korter lontje hebt dan gewoonlijk. Dat je probeert alles goed te doen maar wel erg veel aan je hoofd hebt.
Het gaat sluipend. De bezuinigingen binnen het bedrijf zorgen ervoor dat taken die vroeger bij HR lagen, nu op jouw bordje komen. Je kinderen beginnen te puberen en je hebt er je handen vol aan. Je ouders gaan achteruit en je wilt er wat vaker langs. De tweewekelijkse bijpraatavond met je beste vriendin is er al een paar keer bij in geschoten.
Moet je dan naar een coach?
Je moet niets. Moeten is een woord dat wat mij betreft sowieso niet zo past bij coaching. Maar misschien zou het wel eens fijn zijn. Een kort coachingstraject waarin het eens over jou gaat. Waarin je samen met iemand die er geen belang bij heeft, je leven en werk eens onder de loep neemt. Waarin je veilig kunt praten over wat je bezighoudt, waar je je zorgen over maakt en wat je diep in je hart zou willen. Waarin iemand naar je luistert zonder te oordelen.
Je moet niets. Maar misschien wíl je iets. Inzicht, overzicht en nieuw uitzicht. Keuzes maken, aandacht voor jezelf, er zijn voor anderen op een gezonde manier. Zonder dat je lontje korter wordt, zonder dat je er zo moe van wordt, zonder dat je avondje uit er bij in schiet.
Cadeau
Bedenkt dat een coachingstraject altijd vertrouwelijk is. Een goede coach zal nooit aan je manager vertellen wat er besproken is. Je leidinggevende geeft je een cadeau. Je beslist zelf of je het aanneemt of niet.