Je werkgever gaat failliet. Je staat op straat en je wereld stort in elkaar. Hoe nu verder? Hans de Waay maakte het mee. Voor hem een aanleiding het roer om te gooien, hij maakte van zijn ontslag een nieuwe kans. Hoe het afliep, lees je hieronder.
Het was een dag als alle andere
Lekker uitgerust was ik aan het werk. De muziek nog rustig, geklik van de muizen vulde de ruimte. We waren met z’n allen nog niet geheel op dreef, de sterke verhalen werden gespaard voor de middag.
Geconcentreerd waren we aan het werk. De planning zat immers bomvol en dit was de tijd waar we lang op hadden zitten wachten. Wow, we gingen de cijfers van afgelopen kwartaal weer verbeteren.
Toen, opeens, uit het niets..
..iemand voor m’n bureau kwam staan. Een beetje een autoritair type. Hij vroeg wie ik was. Nee, hij vroeg het niet, hij eiste dat ik mijn naam zei.
Ik keek hem aan. Een beetje overdonderd door de toon. “Wie bent u?”, vroeg ik hem. “Klopt het dat u Hans de Waay bent, de operational manager?” vroeg de man. En terwijl hij het vroeg, legde hij zijn kaartje op mijn bureau.
“mr. Huppeldepup, advocaat” stond erop. Ik keek hem aan, hij verwachtte een antwoord.
“U bent advocaat, wat wilt u van mij?”
vroeg ik de man.
De man nam kennelijk maar aan dat ik inderdaad de persoon was, die hij op zijn lijstje had staan. De andere vier aanwezigen in de ruimte, mijn collega’s van het bedrijfsbureau, stonden zwijgend te kijken. Ineens hing er iets in de lucht.
“Uw werkgever is vanmorgen om 09:12 failliet verklaard”, ging de man verder. Ik ben door de rechtbank aangesteld als curator en ik kom redden wat er te redden valt. “Over een half uur staat hier een trailer voor de deur om de bedrijfswagens op te halen. Uit mijn gegevens blijkt dat u beschikt over een bedrijfsauto, en laptop, een GSM en de bedrijfssleutels. Ik vorder deze zaken per direct in.”
“Wat nu?”
Was het enige dat ik nog uit kon brengen. M’n hoofd werd een snelkookpan. Waarom, hoe, wie, wat, de vragen spookten zonder antwoord door m’n hoofd. Zonder GSM kon ik niemand meer bellen, al mijn contacten zaten daarin. Shit, had ik maar een kopie gemaakt.
Hoe moest ik naar huis, wat ga ik daar vertellen? Wat vertel ik mijn collega’s, hoe moet het nu verder…
Na een nacht..
..onrustig te hebben geslapen, de eerste ‘vrije’ ochtend. Krantje erbij, koffie zetten en piekeren maar. Wat waren mijn ambities, wat wilde ik worden als ik later groot was. Het spookte uren door mijn kop. Tijdens het rondje met de hond viel het kwartje. Ik had de laatste jaren al vaak gedacht om een jaar als zelfstandige aan de slag te gaan. In plaats van een sabbatical, een jaar als ZZP’er. Dit is het moment, nu moet het gebeuren. Twee uur later stond het plan op papier.
Warm en koud..
..tegelijk. Aan de ene kant het afscheid van een mooie periode, aan de andere kant de sprong in het diepe. Een meneer van de vakbond wilde mij informeren over mijn rechten en plichten, maar ik had iets anders aan mijn hoofd. Het UWV wilde mij behoeden voor de gevaren van het ondernemerschap, ik sloeg het in de wind.
Het is nu..
..7 jaar later. De eenmanszaak is een BV. Sinds 3 jaar hebben we een tweede bedrijf en dit jaar starten we een webwinkel op. Nog steeds ben ik aan het pionieren, aan het ontdekken wat mijn mogelijkheden zijn. Het is een rollercoaster, maar waanzinnig gaaf om mee te mogen maken.
Deze bijdrage is van de hand van Hans de Waay. Als verbeterconsultant ondersteunt hij ondernemers, soms als trainer, soms als interimmer.