Misschien ken je het boek van Stephen Covey “De zeven eigenschappen van effectief leiderschap”. In het boek staat een verhaal over iemand die voor advies naar een opticien gaat omdat hij slecht ziet. De opticien geeft hem zijn eigen oude bril. Voor hem heeft die immers altijd prima voldaan.
De klant ziet er echter niets door en klaagt daarover. Waarna de opticien hem maar een ondankbare patiënt vindt.
Raar verhaal? Misschien. Maar in het dagelijks leven gaat het best vaak zo.
Sta jij snel klaar met “ik vind….”?
Stel: een van je medewerkers komt naar je toe met een probleem? Wat doe jij dan? Kom je met een oplossing? Kom je met “ik vind….”. ?
Grote kans dat de oplossing waarmee je aan komt zetten, vooral goed past bij hoe jíj tegen het probleem aankijkt. Het kan goed zijn dat de oplossing veel minder goed past bij hoe je medewerker tegen het probleem aankijkt.
Bovendien leer je hem
- dat hij niet (lang) zelf hoeft na te denken en;
- dat jij klaarstaat om zijn probleem op te lossen;
- kortom, je maakt het hem gemakkelijk en leert hem dat hij de volgende keer weer bij je kan komen.
Wat zou er gebeuren als je dat níet zou doen?
Wat zou er gebeuren als je vroeg of hij er zelf al over had nagedacht. Wat hij zelf als mogelijke oplossing(en) zag? Als je zou doorvragen op het probleem?
Je leert je medewerker dan
- beter na te denken over het probleem;
- eerst te proberen zelf tot een oplossing te komen;
- dat hij eerst moet nadenken over oplossingen vóór hij naar jou stapt met zijn probleem.
Je medewerker leert ervan. Jij luistert een stuk beter, de ander voelt zich daardoor gehoord. Bovendien zal de oplossing waarmee hij zelf komt veel beter bij de medewerker passen, dan de oplossing die jij zou verzinnen.
Een bril op maat, dat kijkt een stuk beter
Een manager zei me laatst: “ik leer veel hoe ik kan omgaan met medewerkers, maar eigenlijk gaat het net zo goed op voor hoe je omgaat met je kinderen en met vrienden”.
En zo is het. Je eigen bril werkt voor jou. Voor een ander past een bril op (zijn) maat veel beter!