Jezelf presenteren. Jezelf zijn. Je kunt jezelf ook zien als een merk, het merk IK. Jelmer schreef een column over zichzelf als een merk. Wat zijn zijn sterke kanten en welke kanten laat hij liever niet zien?
Wie is het merk Jelmer? Bekijk het in de video.
Ik – het merk
Je leeft je leven, je doet je ding, je bent helemaal jezelf. Het is de moeite waard eens uit te diepen welke indruk je wekt. En vooral: of je dat bewust doet. Dan geef je invulling aan het merk IK. Voor ieder ander pas je in hokjes. Gebruik dat, overstijg dat.
Gewoon…
Zo ben ik vaak heel gewoontjes. Ik ben voetganger, passant, klant – hooguit opgemerkt door de barman van mijn stamcafé. Ik ben forens, met een NS-pas. Ben ik een yup, in een yuppenwijk, of toch modaal huurder van een appartement in een middelgrote stad?
…en heel bijzonder
Onderscheid ik mij als goedbedoelende amateur-kok, met een abonnement op een verantwoord groentepakket? Ik geloof je pas, als ik je er met overtuiging over heb horen vertellen – niet als je alleen maar op Hyves bij interesses ‘koken’ zet.
Hobby’s: wijn, lezen, muziek… ja, wie niet? Pas als je vertelt waarom die vier meter naslagwerken over de achttiende eeuwse zeevaart in de kast staat, wil ik het horen. Maar ach, zulke huisvlijt leidde al tot 100.000 nooit uitgegeven manuscripten.
Ik denk niet dat nat scheren nog bijzonder is. Pas als je hebt leren scheren van je broer, want je vader had een baard, dan wordt het interessant.
O ja, als het CBS de single 30-plus-man-met-kinderwens turft, dan ben ik dat. Negentig procent van je tijd ben ik niks bijzonders.
Wat onderscheidt mij? Wat wil ik niet kwijt? Niets definieert je meer dan je familie. Mijn broer maakte mij tot oom van twee geweldige neefjes. Ik ben ook zelf nog kind, zoon, kleinzoon, neef en zwager.
Wat valt op?
O, dat is die man die … piano speelt zonder dat hij noten kan lezen. Irritante buurman, of benijdenswaardig virtuoos?
O, dat is die man … met die gele mini. Dat valt op. Maar voorop staat dat ik een auto wil met karakter.
O, dat is die man … die kaartjes scheurt bij het filmtheater. Al negen jaar achter de knoppen. Die liefde voor film, als projecteur, als gastheer gaat verder dan: “ik hou van uuuh… films.”
O, dat is die man … met dat witte pak. Een handelsmerk? Absoluut, een keer of zes per jaar op de planken, soms tegenover duizenden, soms een handvol. Nooit plankenkoorts. En al had ik dat…
Je kwetsbare kanten, wat moet je ermee?
Gebruik je je kwetsbare kanten met beleid: het is dapper, maar glad ijs. Want is het slecht dat ik rookte? Of goed dat ik stopte? Ook mij kennen ze bij de snackbar te goed. Dat ik astma heb, is dat een last, of een curiositeit?
Sommige dingen gelden voor iedereen. De sloddervos, de chaoot, die het nog wel eens tot een aanmaning laat komen. Ook ik pluk m’n schone sokken rechtstreeks uit de berg schone was.
En wat ziet niemand?
Het maakt me tot wie ik ben. En stel jezelf nu eens de vraag: wat kreeg je niet te zien?